Aprilia RSV 1000 części

Charakterystyka Aprilia RSV 1000

Aprilia RSV to pierwszy motocykl włoskiego producenta o pojemności silnika większej niż 250 cm ³. Koncern projektując swój pierwszy tak duży jednoślad zadecydował nie oszczędzać ani na podzespołach, ani na mocy. Jednostka napędowa o pojemności 998 cm ³ generująca moc 110 KM gwarantowała niezapomniane wrażenia. Piec austriackiego Rotaxa tak przypadł do gustu motocyklistom, że Włosi postanowili użyć go w następnych modelach, m.in. w Tuono oraz SL1000 Falco. Maszyna rozpędzająca się do 272 km/h dziś może nie robiłaby takiego wrażenia, jednakże w 1998 roku szybko zdobyła szerokie grono wielbicieli. Stało się tak również za sprawą osprzętu wysokiej jakości. Już w pierwszej generacji zastosowano regulowane zawieszenie (przednie Showa i tylne Sachsa), a w późniejszych latach wprowadzono czterotłoczkowy układ hamulcowy firmy Brembo, zbiornik paliwa z tworzywa sztucznego oraz zmodernizowany układ wydechowy.

Konkretna redukcja masy w połączeniu ze zmianami w przełożeniach skrzyni biegów zagwarantowały znaczne podniesienie osiągów. Aprilia prawie co roku zaskakiwała coraz to bardziej zaawansowanymi technicznie modelami. Wersja R z 1999 roku została wyposażona w kute aluminiowe felgi (które jeszcze bardziej "odchudzono" poprzez nadanie koloru dzięki procesowi anodowania, a nie klasycznego lakierowania), części nadwozia z włókna węglowego oraz nowoczesne zawieszenie firmy Ohlins. Dzięki skróceniu ramy i usunięciu siedzenia pasażera uzyskano dodatkową stratę kilku kilogramów.

RSV Mile SP to z kolei torowa maszyna z homologacją drogową. Użyto w niej specjalnej jednostki zbudowanej we współpracy z brytyjskim Cosworthem, który ilością sukcesów w sporcie motorowym ustępuje tylko Ferrari. Bolidy Formuły 1 wyposażone w silniki tej firmy jako pierwsze przekraczały linię mety w 176 wyścigach- lepsze referencje posiada jedynie wspomniana włoska marka. Wyprodukowano zaledwie 150 egzemplarzy, a wprowadzenie do sprzedaży miało na celu jedynie zdobycie statusu motocykla seryjnego (niezbędnego do startu w Superbike World Chempionship). Jedno jest pewne-nabywcy wersji SP nie będą narzekać na brak mocy.

Do sprzedaży wypuszczono także kilka torowych replik. Najmocniejsza Harga Replica odziedziczyła malowanie po maszynie Noriyukiego Hargi, startującej w mistrzostwach świata klasy SuperSport. Dodatkowo wyposażono ją w tytanowy układ wydechowy marki Acrapovic oraz innowacyjny system wtrysku paliwa ze zmiennymi mapami zapłonu. Jednak żadna z wersji nie robiła tak kolosalnego wrażenia jak Nera. Najbardziej hardcorowy model posiadał nadwozie z włókna węglowego oraz felgi wykonane z ultralekkiego magnezu. Konstruktorzy nie szczędzili także na tytanie, wykonano z niego mocowania silnika, wszystkie śruby i nakrętki oraz cały układ wydechowy. Dzięki temu zaoszczędzono kilkanaście kilo, uzyskując imponujący wynik 175 kilogramów. Taka masa w połączeniu z 135 konną jednostką dawała bardzo niestabilną mieszankę wybuchową.