Części motocyklowe
KTM Duke 620

Na fali rosnącej popularności motocykli Supermoto austriacki KTM w 1994 roku wprowadził do oferty Dukea 620. Konstrukcja jednośladu w dużej mierze oparta była na podzespołach flagowego modelu LC4, który w ówczesnych czasach był jedną z najlepiej sprzedających się maszyn z segmentu enduro. Marketingowcy nie musieli się więc starać o zaufanie motoryzacyjnego światka, bowiem budowa pojazdu zdążyła sobie zaskarbić miano bezawaryjnej i wszechstronnej.

W pierwszym roku nowej serii KTM podszedł do sprzedaży z dużym dystansem, produkując jedynie 450 sztuk pierwotnej wersji modelu 620. Dzięki dużej popularności w kolejnych latach linie montażowe pracowały z coraz większą mocą, jednocześnie wprowadzając pewne poprawki i udoskonalenia.

W 1995 roku dla ułatwienia startu jednostki wyposażonej jedynie w kickstarter zamontowano sterowany elektronicznie dekompresator otwierany za pomocą cięgna Bowdena, a rok później pojawił się rozrusznik elektryczny. Wraz z nowym systemem startu silnika pojawiła się druga pompa oleju oraz cyfrowy zapłon. Zaostrzenia norm emisji spalin w 1997 roku zmusiły konstruktorów do modernizacji "Księcia", przez co pojawił się układ wydechowy z nieregulowanym katalizatorem oraz systemem powietrza wtórnego.

,p>Chłodzony cieczą silnik o pojemności 609 cm ³ generował wystarczające 50 KM, co w połączeniu z niewielką masą 150 kilogramów pozwalało na sprawne połykanie zakrętów i dostateczne przyspieszenia na prostej. Moc maksymalna była dostępna już przy 5000 obr/min, co w połączeniu z elastyczną skrzynią biegów o pięciu przełożeniach umożliwiało użytkowanie Dukea nawet na co dzień.

Już na początku lat 90' produkty z logiem KTM-a wyposażone były w podzespoły z najwyższych półek renomowanych marek. Układ hamulcowy z cztero tłoczkowymi zaciskami dostarczały zakłady Brembo, zaś przednie zawieszenie Upside-down oraz tylne typu Monoshoc pochodziło od lidera w tym segmencie- firmy WP. Ponadto za zasilanie odpowiadał tradycyjny gaźnik z asortymentu Dell'Orto, a rama została zespawana ze stalowych rur z domieszką stopów molibdenu i chromu, co zapewniało bezkonkurencyjną sztywność i wytrzymałość oraz niebywale niską masę.

Na sezon 1998 KTM zapowiedział koniec produkcji pierwszej generacji modelu 620. Maszyny wyjeżdżające w tym roku z hali produkcyjnej w Mattighofen wyposażone zostały w powiększoną jednostkę napędową o pojemności 625 cm ³, która w kolejnych latach była montowana w Dukeu drugiej generacji.

Wygląd Dukea dorównuje jego aspektom mechanicznym. Podwójne tłumiki wyłaniające się spod skąpego "zadupka", szprychowe obręcze kół oraz nietypowa przednia lampa z dwoma malutkimi reflektorami nie nudzą nawet w dzisiejszych czasach. Najważniejsze jest jednak to że agresywna stylistyka współgra z najlepszymi cechami motocykli klasy supermoto. Co prawda o pozycji za kierownicą czy twardości siedziska nie można powiedzieć że są komfortowe, jednakże odpowiadają dynamicznemu stylowi jazdy. Dzięki temu niezależnie od warunków na drodze na szybkich winklach, w miejskim zgiełku czy górskich serpentynach KTM Duke 620 jest niezmiernie ciężkim rywalem dla innych maszyn.