Części motocyklowe
Suzuki DR-Z 400

Suzuki DR-Z 400 to następca kultowego modelu DR-Z 350, którego produkcja rozpoczęła się w 2000 roku. Jak przystało na motocykl z segmentu Dual-Sport "400-tka" charakteryzuje się bardzo dużą wszechstronnością, którą potęgują cztery odmienne wersje fabryczne dostosowane do potrzeb motocyklistów z różnych środowisk.

Najbardziej terenowa wersja Y została zbudowana dla wymagających off-road'owców zapalonych na starty w zawodach klasy Hard Enduro, zaś odmiany E i S pozwolą obieżyświatom na odbycie najcięższych wypraw w niezbadane zakątki ziemi i bezkompromisową eksploatację w miejskiej dżungli. Na drogi o nieskazitelnej jakości asfaltu powstała wersja SM, która umożliwi udane wyjazdy na tor i pozwoli zasmakować wrażeń zarezerwowanych wyłącznie dla klasy supermoto.

Każda z odmian oparta jest na tej samej konstrukcji, aczkolwiek pełno w nich zmiennych na płaszczyźnie układu hamulcowego, zawieszeń i układu zasilania, a nawet w samej ramie. W wersji Y i E pod błotnikiem znajdziemy stalowy wspornik o bardzo solidnej budowie, który umożliwi zamocowanie zestawu ciężkich kufrów. W S i SM jego miejsce zastępuje aluminiowy stelaż, który nie nadaje się do przyjęcia dużego obciążenia.

Wszystkie modele wyposażono w zawieszenia renomowanej marki Showa. W wersjach Y, E i S widnieje klasyczny widelec teleskopowy o skoku 288 mm oraz centralna kolumna resorująco-tłumiąca oparta na aluminiowym wahaczu z 295 mm zakresem pracy. W supermoto zainstalowano widelec typu Upside-down o skoku zmniejszonym do 260 mm. Oczywiście wszystkie zastosowane "zawiasy" posiadają pełen zakres regulacji.

Układ hamulcowy z asortymentu japońskiej firmy Nissin w każdej z wersji zapewnia wysoki stopień bezpieczeństwa i całkowitą skuteczność na każdej nawierzchni. Do trzech wersji (S, Y, E) zamontowano podstawowy zestaw, w którego skład wchodzą dwie tarcze o średnicy 250 i 220 mm trzymane w ryzach przez dwu- i jednotłoczkowe zaciski hydrauliczne. W SM z racji dużo większych przeciążeń wynikających z ostrego stylu jazdy powiększono średnicę dysków do 310 mm (przód) i 240 mm (tył).

Doświadczeni zawodnicy supermoto zawsze ubolewali z braku przewodów w stalowym oplocie, na co szybko zareagowali producenci części akcesoryjnych.

W układzie zasilania również na próżno szukać podobieństw, przez co poszczególne wersje różnią się poziomem generowanej mocy. W najsłabszych wersjach S i SM zastosowano podciśnieniowy gaźnik z oferty Mikuni, zaś w mocniejszych Y i E pojawił się Keihin z gardzielą o większej średnicy. Niewielkie zmiany w układzie zasilania spowodowały wzrost mocy o 9 KM, co w motocyklu o tak niewygórowanych osiągach robiło kolosalną różnicę.

Niezależnie od wybranej wersji użytkownicy będą mogli cieszyć się dość mocną jednostką napędową, która w modelu S i SM dodatkowo posiada rozrusznik elektryczny. Chłodzony cieczą, czterosuwowy singiel z dwoma wałkami rozrządu w głowicy charakteryzuje się dużą kulturą pracy oraz długimi przebiegami pomiędzy serwisami technicznymi. Jednocylindrowy silnik o pojemności 398 cm ³ wytwarza zauważalne wibracje, aczkolwiek dostępna moc 40 KM (w wersji Y i E 49 KM) wynagradza pewne niedogodności na płaszczyźnie komfortu. W drogowych wersjach na trasie o dobrej nawierzchni prędkość maksymalna wynosi 160 km/h, zaś bardziej wyczynowe modele ze względu na specyficzne ogumienie i inny zestaw napędowy ograniczają się do 120 km/h.

Suzuki DR-Z 400 przez lata produkcji cieszyła użytkowników swoją wszechstronnością, konstrukcja wyjściowa była na tyle dobra, że oparte na niej konkretne wersje przez długi czas nie doczekały się większych zmian. Solidna rama, wytrzymałe zawieszenia, skuteczne hamulce i trwały silnik stały się najlepszym kompanem na dalekich wyprawach i w ciężkim terenie. Duża popularność wśród bezkompromisowych podróżników i zawodników biorących udział w wymagających zawodach potwierdzają wszystkie pozytywne opinie na temat DR-Z, na które łatwo natknąć sie zarówno na forach jak i w pieczołowitych testach długodystansowych zagranicznej prasy.