Części motocyklowe
Yamaha XS 400

Yamaha XS 400 to lekki motocykl szosowy stworzony dla początkujących użytkowników, którzy od swojej maszyny oczekują czegoś więcej, niż tylko niezawodności w codziennej eksploatacji. Gdy w 1976 roku XS pojawił się w ofercie koncernu z Hamamatsu jego niska cena nie zdradzała bogatej listy osprzętu, dobrych właściwości jezdnych i dziecinnie prostej obsługi. Za tak niewiele motocykliści otrzymywali obręcze kół z lekkich stopów aluminium, ciekawą stylistykę, tarczowy układ hamulcowy z dużymi dyskami na obu kołach oraz bogato wyposażoną i nowoczesną deskę rozdzielczą. Jednak nie był to koniec miłych zaskoczeń. W odblokowanej wersji (na rynki wielu krajów Europy Zachodniej, np. w Niemczech, XS 400 było zdławione do 27 KM) dwucylindrowa jednostka generowała aż 38 KM, co zwiastowało doskonałą dynamikę.

Po kilku latach obecności na rynku okazało się jednak, że atrakcyjna cena wyjściowego modelu narzucała pewne ograniczenia w doborze podzespołów oraz materiałów, z jakich były wykonane poszczególne komponenty jednośladu. Gdy po paru sezonach użytkownicy przekroczyli barierę 35-40 tyś. kilometrów do japońskich producentów zaczęły napływać pierwsze skargi. Lawina awarii która zasypała większość motocykli była dla ogółu nie do przyjęcia, dlatego w 1982 roku zdecydowano się na wprowadzenie nowej, poprawionej generacji. Jednakże niesmak pozostał, bowiem ingerencje mechaników zdawały się nie mieć końca. Zmniejszenie kompresji silnika oznaczało zużycie elementów uszczelniających komorę spalania, nieustające problemy z przerywaczem zapłonu psuły krew podczas codziennej eksploatacji, zawory wymagały co raz częstszej regulacji, a elektryczny rozrusznik notorycznie odmawiał współpracy w najmniej odpowiednich momentach. Wady konstrukcyjnie bynajmniej nie kończyły się na płaszczyźnie jednostki napędowej. Liche łożyska główki ramy, tylne zawieszenie wymagające wymiany po przebiegu około 20 tyś. kilometrów oraz słabe ułożyskowanie wahacza również odcisnęły piętno na wizerunku XS 400.

Oprócz tego był to niezwykle przyjazny motocykl. Intuicyjne prowadzenie, zaskakujący komfort jazdy oraz skuteczny układ hamulcowy gwarantujący niecodziennie krótką drogę hamowania i ponadprzeciętne bezpieczeństwo podróżowania w dużym stopniu rekompensowały większość wad. O sześciostopniowej skrzyni biegów i sprzęgle również można wyrażać się w samych superlatywach, bowiem wytrzymywały one przebiegi powyżej 100 tyś. kilometrów.

Gdy w 1982 roku pojawiła się trzecia generacja modelu z gruntownie przeprojektowanym silnikiem z dwoma wałkami rozrządu wizerunek serii XS uległ diametralnemu ociepleniu. Nowe podwozie z dłuższym wahaczem, układ zapłonowy z elektronicznym regulatorem napięcia oraz nowa stylistyka nawiązująca do modelu XZ 550 wywołały bardzo dobre przyjęcie się na rynku i do 1990 (kiedy zakończyła się produkcja modelu) nie wprowadzano w niej większych zmian. To właśnie te ostatnie wersje są obecnie najbardziej pożądane na rynku wtórnym i cieszą się coraz większą popularnością wśród początkujących Customerów. Przez klasyczny wygląd, nieskomplikowaną ramę i bardzo zwartą konstrukcje silnika, którą uzyskano dzięki umieszczeniu alternatora za blokiem cylindrów, stała się idealną bazą pod cafe racer'a.