Części motocyklowe
Honda CBF 1000

CBF 1000 to jeden z najbardziej wszechstronnych motocykli jakie dotychczas pojawiły się w ofercie Hondy. Poza żwawym sercem oferuje niezrównaną przyjemność z jazdy i łatwość prowadzenia dostosowaną nawet do mniej doświadczonych motocyklistów. Dzięki dużej popularności uniwersalnych modeli Japończycy notują znaczne wpływy jenów na konto i mogą dalej rozwijać pozostałe konstrukcje oraz wdrażać nowe serie pojazdów, a użytkownicy otrzymują jednoślady idealne do miasta i jeszcze lepsze na trasę.

CBF jest kompromisem pomiędzy osiągami wyżyłowanych nakedów i wygodą topowych motocykli szosowo-turystycznych. Pozycja za kierownicą jest wyprostowana, a podnóżki trochę cofnięte przez co jeździec przybiera lekko sportową postawę. W jednostce napędowej o pojemności 998 cm ³ drzemie ogromny sportowy potencjał, bowiem została ona przeszczepiona z wyczynowego modelu Fireblade. I mimo że na papierze moc 98 KM nie imponuje, to każdy kto zasiadał za sterami Hondy wie, że potrafi ona zdominować nie jeden mocniejszy motocykl. Dużą rolę odgrywa w tym dopracowane zawieszenie oraz aerodynamika opływowej pół owiewki.

Jako że największa maszyna z serii CBF została stworzona dla szerokiego grona odbiorców gdzieniegdzie widać cięcia kosztów, aczkolwiek nie są one zauważalne na pierwszy rzut oka i ujawniają się dopiero po szczegółowych oględzinach. Grzbietowa rama imituje odlew z lekkich stopów aluminium, wyglądem skutecznie nawiązując do konstrukcji z modeli sportowych, jednakże jest wykonana w całości ze stali, co sprawnie maskują rozbudowane osłony. Dalsze oszczędności widać w układzie hamulcowym, który został pozbawiony antyblokującego systemu ABS. Jest on dostępny jedynie za dopłatą i wraz z nim otrzymujemy pływające, trójtłoczkowe zaciski hamulcowe. Całe szczęście cięć nie widać w jednostce napędowej. Po wyjęciu ze wspomnianego Super Sporta silnik poprzez pewne modernizacje zyskał inną charakterystykę i lepszą elastyczność. Główne zmiany zaszły w głowicy cylindrów (zmniejszono średnicę kanałów ssących) i elektronicznym systemie wtrysku paliwa (zastosowano jeden wtryskiwacz w każdym kanale dolotowym, protoplasta miał ich po dwa). Przyczyniło się to do spadku mocy maksymalnej, ale w zamian zwiększyła się dynamika na niskim i średnim pułapie obrotów silnika.

Walory użytkowe CBF 1000 to nie tylko stabilne podwozie, dobra zwrotność czy mocny piec, to także komfort jazdy. Dzięki dwustopniowej regulacji wysokości szyby oraz możliwość zmiany położenia kanapy na dwa sposoby (góra-dół, przód-tył) każdy z użytkowników może dostosować własny egzemplarz do indywidualnych potrzeb.

Od premiery, która miała miejsce w sezonie 2006, w modelu nie zachodziły większe zmiany. Aż do 2010 roku, gdy pojawiła się równoległa wersja F. Posiadała ona bardziej rozbudowaną owiewkę, nową deskę rozdzielczą z ciekłokrystalicznym wyświetlaczem, układ wydechowy typu "4 w 1" oraz wzmocniony silnik o mocy 107 KM. Na kolejny rok wypuszczono na rynek jedynie wersję F, która straciła specjalne oznaczenie i stała się po prostu drugą generacją tego modelu.

Honda CBF 1000 to bez wątpienia udany motocykl. Zadziwia prowadzeniem, skrzynia biegów i układ hamulcowy działają precyzyjnie, a jednostka napędowa ze sportowym rodowodem pozwala doświadczyć niezapomnianych wrażeń. Także bezawaryjna konstrukcja, dla której nigdy nie zorganizowano akcji serwisowych, napawa optymizmem. Czy zatem popularny Japończyk ma jakieś wady? Największą z nich jest cena, która zarówno w przypadku nowych, jak i używanych modeli, potrafi przyprawić o zawał serca. Konkurencyjne motocykle z tego samego segmentu i tej samej klasy pojemnościowej z drugiej ręki potrafią kosztować dwa razy mniej, choćby Yamaha FZ1 Fazer (która notabene jest o 52 KM mocniejsza) oferuję lepszą cenę.