Części motocyklowe
Honda CBR 125

Gdy na początku 2003 roku z taśm produkcyjnych zjeżdżały ostatnie sztuki modelu NSR 125, w głównej siedzibie Hondy od dawna planowano powiększenie gamy CBR. Warto wiedzieć, że w zakończeniu sprzedaży popularnej NSR-ki miała swój udział ochrona środowiska. Japończycy, chcąc zmniejszyć swój udział w zanieczyszczaniu atmosfery oraz dostosować się do nadchodzących zaostrzeń w normach emisji spalin, zaprzestali produkcji silników dwusuwowy pojemności 125 cm ³, a w późniejszych latach wprowadzili także trójdrożne katalizatory i czujniki tlenu HECS3 spełniające ówczesną normę Euro 3.

W 2004 roku w rodzinie SuperSport pojawił się nowy segment jednośladów, dając najmłodszym motocyklistom możliwość zasmakowania sportowej jazdy w najlepszym wydaniu. Pierwsza generacja najmniejszej CBR-ki posiadała wszystko, aby sprostać oczekiwaniom rynku. Po pierwsze stylistyka. Projektanci nawiązując wyglądem do najpopularniejszego modelu Hondy z segmentu SuperSport, czyli CBR 600 F4i, skazali się na sukces. Kanciaste reflektory (nazwane przez pasjonatów "cat's eyes"), ostra linia nadwozia i wysoko zadarty tył przyjęły się na tyle dobrze, że radykalna zmiana zaszła dopiero w 2011 roku. Wtedy styliści złagodzili linię jednośladu (nadając mu obłych, bardziej "muskularnych" kształtów) nawiązując dizajnem do sportowego turystyka, modelu VFR 1200 F. Japończycy zachęcali do zakupu również specjalnymi wersjami kolorystycznymi Repsol, nadając CBR-kom wygląd torowych maszyn z wyścigów MotoGP.

Kolejne lata przyniosły zmiany również w mechanicznych aspektach pojazdu. Początkowe modele miały prostą konstrukcję i mimo drapieżnej stylistyki były bardziej nastawione na miejską jazdę (co udogadniała wąska sylwetka i smukłe opony), a nie torowe przygody. Podczas projektowania drugiej generacji konstruktorzy postarali się, aby osiągi dorównywały wyglądowi. Użyto zawieszenia z górnej półki, klasyczny gaźnik został wyparty przez elektroniczny wtrysk paliwa, a tarczowy układ hamulcowy został zmodyfikowany. Wzrost dynamiki uzyskano także poprzez redukcję masy. Dzięki ramie, obręczom kół i wahaczowi z lekkich stopów aluminium motocykl stracił kilkanaście kilogramów, co przy mocy 14 KM powodowało realną poprawę.

Mimo ulepszeń, motocykliści z niektórych krajów Europy nie odczuli różnicy. Przez wymogi prawne CBR 125 była tłumiona tak, aby prędkość maksymalna nie przekraczała 80 km/h. Jednakże nie przeszkodziło to w odnotowaniu na rynkach Niemczech i Finlandii największej ilości sprzedaży w segmencie motocykli klasy 125. Również w Polsce mała Honda cieszy się dużą popularnością, o czym świadczy choćby cykl wyścigów CBR Cup odbywający się na torze w Poznaniu. Przez wszystkie lata produkcji jedno nie pozostawiało wątpliwości. CBR 125 to idealna maszyna na pierwszy motocykl zarówno dla młodocianych sportowców, jak i dla osób ceniących sobie ekonomiczną jazdę. Według użytkowników modele produkowane do 2011 roku uzyskują spalanie nieprzekraczające 3 l/ 100 km, a wersje JC50 nawet 2,5 l. Wiadomo że osiągami nigdy nie dorównywała dwusuwowym bestiom np. z oferty Aprili, jednak w zamian gwarantowała trwałość podzespołów i komfort jazdy. Poza Yamahą YZF-R 125 Honda nigdy nie miała konkurentów w klasie 125.