Części motocyklowe
Kawasaki ZX-10R 1000

Na początku lat 90' ubiegłego wieku topowi producenci motocykli sportowych przy budowie i projektowaniu swoich maszyn obrali dwie skrajne drogi. Reprezentujący Hondę wyczynowy model Fireblade dysponował jednostką napędową o pojemności około 900 cm ³ i charakteryzował się kompaktowością oraz zwrotnością zbliżoną do jednośladów klasy 600, co przy jego stosunku mocy do masy dawało piorunujący efekt. Suzuki zaś największy nacisk kładło na moc, dlatego w reprezentatywnym GSX-R 1100 w stosunku do głównego konkurenta użyło silnika większego o aż 200 cm ³. Taka konstrukcja, mimo że była o wiele cięższa i bardziej toporna w prowadzeniu, to pod względem produkowanej siły nie miała sobie równych. Kawasaki bliżej było koncepcji pierwszej grupy, dlatego w latach 90' serwowało model ZX-9R, który w tamtym czasie plasował się na szczycie niejednej listy motocyklowych marzeń.

Jednakże wraz z początkiem nowego tysiąclecia większość producentów postawiło na kompromis pomiędzy tymi odłamami i dołączyło się do wizji Yamahy, która już w połowie lat 80' znalazła złoty środek, którego uosobieniem było niezawodne YZF-R1. Za ciosem poszło Kawasaki wprowadzając w 2004 roku model ZX-10R, który z roku na rok stawał się coraz lepszy i pod żadnym względem nie odstawał od rywali.

Wraz z wzrostem pojemności skokowej Kawasaki nie tylko wpisała się w ówcześnie panujący trend, ale także diametralnie zwiększyła osiągi pionierskiego SuperSporta. Jednostka napędowa została stworzona od podstaw i przez wielu uważana jest za jedną z najlepszych w nowożytnej historii motoryzacji. Chłodzony cieczą, rzędowy, czterocylindrowy silnik o pojemności 998 cm ³ generował niebotyczną moc 175 KM i maksymalny moment obrotowy 121 Nm, co w dniu premiery czyniło go najmocniejszym w swojej klasie pojemnościowej. Do produkcji niektórych elementów i podzespołów "maszynerii" użyto niezwykle lekkich stopów magnezu, zaś cały układ wydechowy został wykonany z tytanu. Zastosowanie takich materiałów spowodowało znaczący wzrost ceny finalnego produktu, lecz co ważniejsze pozwoliło urwać kilka kilogramów z i tak lekkiej konstrukcji. Nie był to jednak koniec innowacji i wysublimowanych patentów. Układ zasilania elektronicznym wtryskiem paliwa posiadał dwie przepustnice na każdym kanale ssącym, rama została w większości zbudowana z aluminiowych elementów, a dzięki specjalnej budowie sześciostopniowej skrzyni biegów z pionowo umieszczonymi wałkami znacznie wydłużono wahacz i zwężono środkową część ramy. Dzięki temu kierowca mógł przyjąć bardziej aerodynamiczną pozycję, co z kolei przekładało się na komfort eksploatacji i zwiększenie prędkości maksymalnej, która w tym modelu wynosiła blisko 300 km/h.

Przez kolejne kilkanaście lat produkcji Kawasaki ZX-10 R przechodziło liczne zmiany dostosowujące jednoślad do obecnie obowiązujących norm emisji spalin, stylistycznych trendów i wymagań użytkowników, a przede wszystkim do coraz lepszej konkurencji. Co prawda po pierwszych latach produkcji Ninja nie rozdawała już kart, ale także znacząco nie odbiegała od rywali z początku stawki. W 2006 roku zainstalowano sprzęgło antyhoppingowe niwelujące blokadę tylnego koła przy gwałtownej redukcji biegów, przez niewielką modernizację ramy poprawiono jakość prowadzenia i zwrotność, w układzie kierowniczym pojawił się amortyzator skrętu renomowanej marki Ohlins, a tytanowy układ wydechowy poprowadzono pod kanapą pasażera, co w dużym stopniu podniosło zadziorność opływowej bryły nadwozia. Sezon 2008 przyniósł podkręcony silnik o mocy 188 KM, nowy system wtrysku paliwa firmy Keihin oraz inne przełożenia skrzyni biegów o bardziej wyczynowym charakterze.

Niestety pod względem niezawodności ZX-10R odbiegało od rywali, szczególnie w przypadku początkowych roczników pierwszej i drugiej generacji. Defekty alternatora, pękające obręcze kół, wadliwa praca sprzęgła, problemy z układem hamulcowym znacząco podcinały "Kawie" skrzydła. Aczkolwiek producent zorganizował kilka akcji serwisowych i przy produkcji nowych wcieleń wzmocnił przedprodukcyjne testy, dlatego najnowsze egzemplarze nie posiadają wad narażających użytkowników na niebezpieczeństwo.

Mimo to najmocniejszy "przecinak" od Kawasaki to maszyna niezwykle mocna i precyzyjna, której możliwości można efektownie wykorzystać nie tylko na drogach publicznych. Wielu zawodników amatorskich wyścigów na zielonych bestiach (kolorem nadwozia nawiązujących do maszyn fabrycznego zespołu producenta) odnosi wiele sukcesów, więc dosiadający ZX-10R nie powinni mieć kompleksów w starciu z maszynami innych japońskich potentatów rynku motocyklowego. Z takimi argumentami jak mocny silnik, doskonałe prowadzenie i zwrotność oraz skuteczny układ hamulcowy Kawasaki daje niezliczone możliwości i generuje niezapomniane, ekstremalne wrażenia z jazdy na czerwonym polu obrotomierza.