Części do Motocykli SHL

Motocykl SHL 04 wyprodukowany w Suchedniowskiej Hucie Ludwików zachwycał od samego początku. Kiedyś ceniony za swą prostotę wykonania i solidną konstrukcję, dziś urzeka klasyczną linią odziedziczoną po przedwojennym modelu 100 i surowością wykończenia. Wraz z pozostałymi polskimi jednośladami z dawnych lat tworzy pasjonujący obraz powojennej motoryzacji, lecz to właśnie on, dzięki niewielkiej ilości wyprodukowanych egzemplarzy, stanowi dziś prawdziwą gratkę dla kolekcjonerów. Produkcja modelu 04 rozpoczęła się w 1949 roku w Kielcach, gdzie postanowiono odbudować zakłady SHL i przywrócić je do przedwojennego funkcjonowania. Do końca 1951 roku na świętokrzyskiej ziemi wyprodukowano (w zależności od źródeł) 16- 31,5 tys. egzemplarzy. Na następny rok linie produkcyjne przeniesiono do Warszawskiej Fabryki Motocykli, gdzie do połowy 1954 roku wytworzono aż 27 tys. sztuk. Co ciekawe, produkowany do 1950 roku w WFM lekki motocykl Sokół 125 został wyeliminowany z rynku właśnie przez model SHL M04, którego wytwarzanie było znacznie tańsze, a oba motocykle posiadały tą samą jednostkę napędową. SHL M04 zostało wyposażone w jednocylindrowy silnik o pojemności 123 cm³, znany dobrze z motocykla DKW RT 125. Prosty dwusuw o oznaczeniu fabrycznym S01 był produkowany w podwrocławskich zakładach PZL Psie Pole i stosowano go później w lekko zmodyfikowanej formie w wielu polskich motocyklach (m.in w WSK 125). Chłodzony powietrzem "singiel" generował moc 4 KM i moment obrotowy na imponującym poziomie 7,4 Nm, co w połączeniu z zaledwie 80 kilogramową konstrukcją gwarantowało dobre przyspieszenia i prędkość maksymalną ponad 60 km/h. Trzystopniowa skrzynia biegów pozwalała dobrać odpowiednie przełożenie do każdych warunków, a tradycyjny gaźnik Amal przyczyniał się do niskiego spalania niecałych 3 l/100 kilometrów. Dzięki 10 litrowemu zbiornikowi paliwa SHL M04 była idealnym rozwiązaniem na międzymiastowe podróże, a z zasięgiem ponad 300 kilometrów na jednym tankowaniu zachęcała również do dalszych wojaży. Kultowa "SHL-ka" to synonim prostoty wykonania. Rama kołyskowa ze stalowych ceowników, przednie zawieszenie trapezowe i "sztywny" tył, dwa hamulce bębnowe sterowane linką Bowden'a i sztywnym cięgnem oraz prosta instalacja elektryczna bez akumulatora stały się idealnym przepisem na motocykl, który sprosta ciężkim realiom powojennego rynku motoryzacyjnego i drogom o bardzo słabej jakości. To, co dziś daje współczesnym motocyklistom SHL M04 również jest godne uwagi. Układ wydechowy z tłumikiem typu "rybi ogon" rozpala zmysły specyficznym dźwiękiem, zapach mieszanki starego dwusuwu przypomina dawne czasy, a klasyczna linia w kolorach czerni ze złotymi szparunkami sprawia, że w przedwojenną bryłę można by było wpatrywać się godzinami. Ten, kto z nowoczesnego jednośladu przesiądzie się na model M04 odbędzie prawdziwą podróż w czasie i doświadczy pełni klasycznej motoryzacji. Brak amortyzacji tylnego koła, siedzisko resorowane sprężynami śrubowymi i surowy osprzęt kierownicy pozwolą dostrzec podwaliny historii maszyn, w których dziś kocha się cały świat.

W 1961 roku kielecka fabryka KZWM Polmo rozpoczęła seryjną produkcję pierwszego polskiego jednośladu klasy 175 cm3, o nazwie SHL M11 175. W stosunku do poprzedniego modelu, typ M11 zapewniał nowym nabywcom wiele udoskonaleń. Pierwszą był wspomniany silnik pod który zmieniono konstrukcję ramy oraz ją wzmocniono, a także zwiększono skok zawieszenia i wprowadzono amortyzator cierny w układzie kierowniczym.Kielecka fabryka wprowadziła kilka modernizacji w kierunku bezpieczeństwa. Aby uprzykrzyć życie ówczesnym złodziejom wytwórnia zastosowała zamek kierownicy oraz zamykany schowek pod kanapą. Plusem motocykla były również osłony gaźnika, łańcucha, filtra powietrza i akumulatora które przedstawiały motocykl w zwartej i zamkniętej postaci, co z kolei powodowało bardziej dostojną prezentację motocykla. Przez siedem lat produkcji zachodziło wiele zamian w tym modelu, jak choćby zmniejszenie rozmiaru obręczy kół czy nieznaczne zwiększenie pojemności silnika. Wiele wytwórni w okresie PRL posiadało rajdową wersję swoich jednośladów. Nie inaczej było w przypadku SHL, która dostosowała model M11 do tego sportu przez wprowadzenie np. widelca teleskopowego w przednim zawieszeniu. Produkcja motocykla SHL trwała nieprzerwanie do 1968 roku.