Części motocyklowe
Yamaha TDM 850

Yamaha TDM 850 to motocykl wyłamujący się poza wszelkie schematy, którego w dniu premiery nie można było przypisać do żadnej istniejącej już kategorii czy klasy jednośladów. Żwawy silnik rodem z maszyn startujących w morderczym rajdzie Paryż-Dakar, zawieszenia o długim skoku umożliwiające wjazd w cięższy teren i układ hamulcowy wyjęty z najmocniejszych motocykli sportowych z oferty japońskiego producenta. Dzięki komponentom o tak skrajnej specyfikacji konstruktorom z Hamamatsu udało się stworzyć pojazd idealny do dalekiej turystyki, maszynę o niezwykłej trwałości i wytrzymałości na skrajne warunki, a zarazem niezwykle szybką i komfortową do podróżowania na trasach o wyśmienitej nawierzchni. TDM 850 przez 11 lat obecności na rynku nieprzerwanie zaprzeczało powiedzeniu "że jak coś jest do wszystkiego, to jest do niczego" i pod postacią egzemplarzy z drugiej ręki po dziś dzień trwa w swojej misji.

Największy podziw wśród posiadaczy zawsze wzbudzało serce wielozadaniowej Yamahy. Dwucylindrowy silnik o pojemności 849 cm ³ został zbudowany na bazie jednostki z modelu Tenere 750, aczkolwiek zanim trafił on w ręce zwykłych użytkowników turystycznego enduro został bezkompromisowo przetestowany w najcięższym wyścigu świata. W latach 90', gdy TDM 850 było już dostępne w ofercie Yamahy, takie legendy sportu motorowego jak Stephane Peterhansel i Edi Orioli na maszynach z takim samym silnikiem stawali na najwyższym miejscu podium aż ośmiokrotnie. Już podczas walki w piaskach afrykańskiej Sahary maszyneria została poddana pieczołowitemu sprawdzeniu, więc gdy pojawiła się w "cywilnym" świecie nie było mowy o nawet jak najmniejszym niedopatrzeniu czy wadach w konstrukcji. Motocykliści z całego świata od razu przekonali się o dopracowaniu jednostki. Regulacje luzu zaworowego przewidziane były co 40 000 kilometrów, w normalnej eksploatacji silnik zadowalał się bardzo małymi racjami paliwa (spalanie na poziomie około 5 l/100 kilometrów), a sam serwis jednośladu był na tyle prosty, że żaden przeciętny nabywca nie miał z nim najmniejszego problemu. Podczas jazdy przypisywano TDM kolejne superlatywy. Moc 78 KM i moment obrotowy 79 Nm pozwalały na bardzo dynamiczne przyspieszenia i rozpędzały maszynę do ponad 200 km/h. Dzięki precyzyjnej pracy skrzyni biegów o pięciu przełożeniach pierwsza "setka" pojawiała się na analogowym prędkościomierzy po upływie tylko 4 sekund, co na początku lat 90' było niemałym zaskoczeniem w motocyklu o takim przeznaczeniu. Tak mocne źródło napędu spowodowało ogromne zainteresowanie innowacyjnym modelem i ściągnęło na serię TDM zaskakującą falę popularności wśród europejskich klientów.

Jednakże Yamaha nie odniosła by aż tak dużego sukcesu bez odpowiedniego wsparcia pozostałych podzespołów. Jednostkę osadzono w stalowej ramie typu Deltabox o niezwykłej sztywności i wytrzymałości, zawieszenia o dużym skoku z zadowalającym zakresem regulacji umożliwiały dostosowanie charakterystyki do obciążenia i pokonywanego terenu, a tarczowy układ hamulcowy zapewniał całkowitą skuteczność w każdych warunkach i bardzo krótką drogę hamowania.

Największe kontrowersje zawsze budziła stylistyka pierwszej generacji. Przednia czasza z dwoma okrągłymi reflektorami w jednych budziła niesmak, zaś drudzy uważali ja za niezwykle uroczą. Najważniejsze jednak że całkowicie pełniła swoją funkcję, bez której nie byłoby mowy o dalekodystansowym przeznaczeniu. Niewielka owiewka ze średniej wysokości szybą idealnie odchylała strumień powietrza od kierowcy oraz dostatecznie chroniła przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Po zestawieniu jej z wygodną kanapą i podręcznikowo umieszczonymi podnóżkami komfort jazdy na TDM 850 urósł do nieprawdopodobnego poziomu.

W 2002 roku pojawił się następca "850-tki". Mimo że TDM 900 uznawany jest za dużo bardziej dopracowany motocykl, to nie można powiedzieć że wyeliminował on największe wady swojego poprzednika, bo ten najzwyczajniej ich nie miał.