Części motocyklowe
Honda XRV 750 Africa Twin

Nie będzie przesadą stwierdzić, że Africa Twin to motocykl wykuty rękami Dakaru. To właśnie ten rajd, rozgrywany na polach dziewiczej Afryki, zrodził wiele terenowych jednośladów, które już od połowy lat 80' cieszyły się ogromną popularnością wśród amatorów jazdy po wertepach. Wielu japońskich producentów znalazło w tym morderczym, pustynnym wyścigu idealne źródło reklamy dla swoich wyrobów. Jednakże pierwszą maszyną Hondy, która wybiła się na prestiżu zawodów nie była Africa, lecz model Transalp. To on początkowo korzystał z dobrodziejstw rozdmuchanego marketingu, mimo że jego właściwości szosowe znacznie przewyższały dzielność w terenie, a seryjna wersja zapewne miałaby problemy z dojechaniem do pierwszego punktu kontrolnego.

Pierwszym, prawdziwie off-roadowym pojazdem związanym z rajdem Paryż-Dakar było XRV 650. Był to bezkompromisowy model dla obieżyświatów, mimo dużej masy i ujarzmionej mocy V-Twina w tamtych czasach nie miał sobie równych w segmencie turystycznych enduro. W 1990 roku Honda zaprezentowała większy model XRV 750, w którym zniwelowano największe wady poprzednika. Główny nacisk położono na jednostkę napędową, dzięki zmianom w układzie zasilania (powiększenie średnicy gardzieli gaźników) i rozrządzie podniesiono moc do prawie 60 KM, co miało istotny wpływ na dynamikę w niesprzyjającym terenie. Chłodzona cieczą V-ka o 52 º kącie rozwidlenia cylindrów została powiększona do pojemności 742 cm ³, maksymalny moment obrotowy wzrósł do 61 Nm, a filtr powietrza został przeniesiony w obszar główki ramy. Dzięki temu wyeliminowano kolejną dużą wadę "650-tki", bowiem wcześniejsze umiejscowienie głównego elementu air-boxa przed tylnym kołem sprawiało spore kłopoty na piaszczystych trasach i powodowało powolny spadek wydajności silnika. Konstrukcja jednostki pozostała niezwykle zwarta, a dzięki specyficznej budowie wału korbowego praca silnika była wyjątkowo kulturalna i nie przenosiła męczących wibracji na podróżujących, co było istotną zaletą na długich dystansach.

Wygląd maszyny w stu procentach oddawał jej przeznaczenie. Masywna osłona pod silnikiem, ogromny, 24 litrowy zbiornik paliwa, obszerna owiewka z niewielką szybą, rozbudowany zestaw wskaźników i charakterystyczny podwójny, przedni reflektor to cechy, dzięki którym Africa Twin skutecznie imitowała rajdowe motocykle. Co więcej, takie zestawienie dobrze sprawowało się w ciężkim terenie, większość narzekań użytkowników skupia się na kanapie, która według nich była zbyt wąska. W naprawdę trudnych warunkach daje o sobie znać także duża masa własna, dlatego do szybkiej jazdy po nierównościach niezbędne będzie wieloletnie doświadczenie. Do reszty nie można mieć zastrzeżeń. Układ hamulcowy na przedniej osi składa się z dwóch tarcz o średnicy 280mm i dwutłoczkowych zacisków, więc na bezkompromisową skuteczność można liczyć w każdych warunkach, tylne zawieszenie w systemie Pro-Link posiada pełną regulację, a na prostej jednoślad ważący prawie 210 kilogramów rozpędza się do 170 km/h.

Zadowalającym odkryciem podczas kompletowania ekwipunku będzie udźwig motocykla. Według danych producenta wyprawowa Honda pozwala się objuczyć ponad 200 kilogramowym ładunkiem bez ryzyka uszkodzeń, co jest zasługą solidnej ramy z rur stalowych. Od początków produkcji model wybierany był do realizacji bardzo ambitnych wyzwań. Nie ma kraju w którym Africa nie pozostawiła po sobie śladu, zapewne w każdej, najbardziej odizolowanej wiosce słyszano kiedyś spokojną pracę V-Twina. Obecnie nadal, mimo że pierwsze wersje docierają już do trzydziestki, wielozadaniowe Hondy wybierane są przez wielu podróżników i cieszą się niebywałą popularnością na rynku wtórnym.