Części motocyklowe
Honda CN 250

Gdy w połowie lat 80' Honda wypuściła futurystyczny maksi skuter o nazwie Helix bogacące się społeczeństwo w końcu dostało ciekawą alternatywę dla komunikacji miejskiej, samochodów i ciężkich motocykli. Co prawda w tamtych czasach nowy egzemplarz kosztował krocie (kwota odpowiadała jednośladom szosowym ze środkowego pułapu pojemnościowego), aczkolwiek szybko zaczął zdobywać coraz szerszą klientelę. Zachęcał nietuzinkowym dizajnem, mocną jednostką napędową oraz trwałością typową dla wytworów fabryk w Hamamatsu.

Nawet w dzisiejszych czasach przy tak dużej ilości producentów i importerów jednośladów spektakularny Helix z łatwością wyróżnia się z tłumu. Jego długie, kanciaste kształty z daleko wysuniętym przodem i ogromnym "zadupkiem", w którym znalazł miejsce wyjątkowo pojemny 40 litrowy schowek , emanują ponadczasową stylizacją, a co ważniejsze widać w nich wielką odwagę projektantów. Niekonwencjonalne przednie zawieszenie, futurystyczny zestaw wskaźników połączony z ciekłokrystalicznym wyświetlaczem oraz liczne walory konstrukcyjne sprzyjające długodystansowym podróżom to kolejne zalety maksi skutera sprzed ponad ćwierćwiecza.

W swoim segmencie pojazdów CN 250 oferował najlepsze osiągi połączone z niezwykle niskim spalaniem, nawet podczas szarżowania po mieście nie pochłaniał więcej niż 4 litrów paliwa na 100 kilometrów. Chłodzona cieczą czterosuwowa jednostka gwarantowała długowieczną eksploatację i kulturalną pracę, a produkowane przez nią 17 KM pozwalało na utrzymywanie optymalnej prędkości na trasie- 100 km/h. Helix nie posiada większych wad, które mogłyby napsuć krwi nawet współczesnym użytkownikom. Tarczowo-bębnowy układ hamulcowy z dużą rezerwą radzi sobie z kolosem ważącym 171 kilogramów, gaźnik marki Keihin nie straszy skomplikowaną regulacją, jedynie niewielkie rozmiary obręczy i wąskie opony nie zachęcają do zapuszczania się na drogi o wątpliwej jakości. Na zatłoczonym parkingu i podczas wolnych manewrów daje się we znaki także mała zwrotność i problemy z utrzymaniem stabilnej pozycji, lecz nawet początkujący motocykliści powinni szybko się do tego przyzwyczaić. Mimo to przez ostatnie dekady Helix w swojej klasie uchodził za synonim komfortu i luksusu. Wyprostowana pozycja za szeroką kierownicą, ręczny hamulec postojowy, obszerna kanapa z dwoma oparciami i mnogość ułożenia stóp na rozbudowanych podestach sprawiły, że do końca produkcji (czyli do 2007 roku) wprowadzano jedynie kosmetyczne zmiany dostosowujące jednoślad do obecnych trendów kolorystyki nadwozia. Żaden ówcześnie produkowany skuter nie zapewniał również tak dobrej osłony przed wiatrem i złymi warunkami atmosferycznymi.

Honda CN 250 Helix w obecnych czasach niewątpliwie dzierży miano kultowego, być może przez najbliższe lata zacznie błyskawicznie nabierać na wartości. Nie ma się czemu dziwić, bowiem w latach swego debiutu na rynku motocyklowym na próżno było szukać jej rywali, żaden inny skuter nawet nie sprawiał wrażenia potencjalnego zagrożenia.