Części motocyklowe
Kawasaki VN 800

Kawasaki VN 800 to klasyczny motocykl z segmentu "soft chopper", którego podwalin trzeba doszukiwać się we wczesnych latach 70'. Kiedy w Europie Harley Davidson uchodził za niezwykle ekskluzywną maszynę i był w zasięgu jedynie wybranych z grubym portfelem, coraz szersza klientela oczekiwała od japońskich koncernów zamiennika amerykańskiej legendy w miarę przystępnej cenie. I mimo, że ów zamienniki często nie posiadały dwucylindrowego, chłodzonego powietrzem silnika w układzie V, napęd realizowany był za pośrednictwem wału kardana, a obręcze kół były jedynie aluminiowymi odlewami, to dzięki nim wielu motocyklistów realizowało swoje marzenia o własnym "Harleyu". Za niewygórowaną kwotę otrzymywali w gratisie łatwość obsługi, tanią eksploatację, dopracowane jednostki napędowe i mało awaryjną konstrukcję.

Jednym z takich motocykli jest właśnie model VN 800, który przed 1995 rokiem powstał na bazie mniejszego VN 750. Miał wszystko, co potrzebne do wiarygodnej imitacji pojazdów zza oceanu. Silnik w układzie V, masywne końcówki układu wydechowego, skrzętnie ukrytą tylną kolumnę resorująco-tłumiącą (która tworzyła iluzję sztywnego zawieszenia tylnego koła), szprychowe obręcze obute w mięsiste opony, łańcuch napędowy, duży rozstaw osi i wiele chromowanych elementów generowały ciekawą, stonowaną stylistykę o klasycznej linii.

W kolejnych latach pojawiły się wersje specjalne, obejmujące dwa pakiety stylizacyjne. Model Classic z 1996 roku bezpardonowo nawiązywał do Harleya Davidsona Fat Boy, posiadał szeroką tylną oponę i głębokie błotniki. Pokazana w 1999 roku wersja Drifter to z kolei nawiązanie do motocykli z oferty najstarszej amerykańskiej firmy motocyklowej. Niezwykle głębokie błotniki okalały sobą ponad pół powierzchni koła, tylna część obszernej kanapy zawieszona była w powietrzu, a oświetlenie i osprzęt nawiązywały do maszyn z lat 40'. Mowa tu oczywiście o marce Indian, która przed tym modelem nie doczekała się naśladowców produkowanych na masową skalę.

Niezależnie od roku produkcji i wersji nadwozia, wszystkie VN 800 opierały się na tej samej jednostce napędowej. Czterosuwowy, chłodzony cieczą silnik posiadał pojedynczy wałek rozrządu, który sterował czterema zaworami na każdym cylindrze. V2 o 55º kącie rozwidlenia i pojemności 805 cm ³ generowało moc 56 KM i maksymalny moment obrotowy 64 Nm. Za zasilanie odpowiadał klasyczny gaźnik renomowanej marki Keihin, a przeniesienie napędu realizowane było za pośrednictwem pięciostopniowej skrzyni biegów i wielotarczowego, mokrego sprzęgła. Jednostka charakteryzowała się dużą elastycznością, którą, w stosunku do poprzednika, udało się znacząco podnieść poprzez usunięcie jednego wałka rozrządu. Serce jednośladu bije niesamowicie spokojnie, odznacza się dużą kulturą pracy i niskim zapotrzebowaniem na paliwo. Co więcej, dzięki zastosowaniu wałka wyrównoważającego, na podróżujących nie przenoszone są żadne niekorzystne drgania.

Do okiełznania kolosa, ważącego niespełna 250 kilogramów, użyto tarczowo-bębnowego układu hamulcowego, który niestety nie charakteryzuje się zbyt dobrą skutecznością. W wersji Drifter wyeliminowano ten problem montując pełny układ tarczowy, dlatego wielu użytkowników podstawowych modeli i Classiców mogło usprawnić swoje maszyny bez niepotrzebnych przeróbek w budowie tylnej części motocykla.

Przez ponad 10 lat produkcji Kawasaki VN 800 zdążyło sobie wyrobić opinię mocnego i niezawodnego motocykla, wręcz idealnego kompana na długie trasy. Nie ma się co dziwić, bowiem dynamiczny i elastyczny silnik, dobre właściwości jezdne, ponadczasowy styl i niskie spalanie, nie były standardem w tej klasie. Gdyby jeszcze projektanci "Kawy" nieco zmniejszyli masę, wprowadzili na stałe tylny hamulec tarczowy oraz powiększyli kanapę pasażera, w swoim segmencie VN 800 nie miałoby sobie równych.