check Darmowa wysyłka od 249,00 zł
check Zwroty do 14 dni
check Kup teraz! Zapłać za 30 dni
check Strefa hurtowa - B2B

Części do Motocykli Junak

Charakterystyka marki

Junak to masz rodzimy motocykl produkowany w latach w1956-1965 przez Szczecińską Fabrykę Motocykli. Słynął z tego, że był najcięższym motocyklem produkowanym za czasów PRL-u, a także jednym z najbardziej zaawansowanych technicznie motocykli produkowanych w Polsce. Okrzyknięty przez niektórych „polskim Harleyem”, posiadał wiele wad, jednak cieszył się ogromną sympatią i popularnością. Z biegiem lat, został kultowym motocyklem. Dzięki tak zwanemu odgłosowi „gang”, wydobywającego się z rury wydechowej, zbliżającego się Junaka można było rozpoznać na wiele kilometrów. W latach jego produkcji, z fabryki wyjechało ponad 91 tysięcy Junaków, z czego około 10 tysięcy liczył model M07. Oprócz tego produkowano jednoślady rajdowe takie jak M07-R, crossowe M07-C, dostawcze trójkołowce B20 i wózki boczne WB1 i W03. Popularnym egzemplarzem był również M10, którego wyprodukowano 20 tysięcy razy. Motocykl ten łączył ze sobą cechy M07, czyli poprzedniego Junaka. Takie motocykle, posiadające wspólne parametry, zostały nazwane „przejściówkami”. Junak słynął z precyzyjnej konstrukcji, która górowała nam wieloma motocyklami, produkowanymi przez światowe firmy w tym okresie. Nie należy się temu dziwić, gdyż nad Junakiem pracowało wielu znakomitych konstruktorów, tworzących między innymi modele Sokół w Państwowych Zakładach Inżynierii. Znaleziono wiele podobieństw dotyczących silnika Junaka i Sokoła 500 oraz 600. Jedną z marek, na której się wzorowano przy wytwarzaniu Junaka były angielskie motocykle AJS, BSA, Triumph i Norton, ale także „podglądano” niemieckie rozwiązania motoryzacyjne. Duża ilość Junaków trafiła na eksport, głównie do Węgier, Bułgarii, Turcji, ale też do Wenezueli, Mongolii i na Kubę. Motocykle te sprzedawano również w Stanach Zjednoczonych, szczególnie popularny był model nadający się na szosowo-terenowe warunki Scrambler. Wykonano również 21 sztuk z dodatkowym wyposażeniem, które posiadało sakwy, gmole i pomocnicze oświetlenie. Motocykl oznaczony był jako Junak M10 de Lux. Junak stosowany był przez Milicję Obywatelską, jako pojazd służący do pościgów, ale również brał udział w rajdach w terenie i wyścigach motocross. Zawodnik jednego z klubów Franciszek Stachewicz pobił polski rekord prędkości na Junaku, która wynosiła 149,3 km/h. Bicie rekordu miało miejsce w 1959 roku, na odcinku autostrady Elbląg-Tczew, a całe wydarzenie zostało sfilmowane przez Polską Kronikę Filmową. Junak miał problemy ze zdobyciem pożądanej jakości. Spowodowane to było ówczesnymi polskimi realiami oraz niesprzyjającą lokalizacją produkcji. Z tego powodu Junak nie mógł podjąć się konstrukcji bardziej innowacyjnych silników S130, S 131, S132, które były konstruowane w łódzkim ZSM. Złe warunki uniemożliwiły również konstrukcję motocykla M14 Iskra, który w zamierzeniach miał być następcą Junaka. Na zakup Junaka mogli pozwolić sobie tylko nieliczni, bowiem motocykl nie należał do najtańszych. Na dawne realia, ceną jaką trzeba było zapłacić za Junaka było 24 tysiące złotych i mowa tu o „przejściowym” modelu M10. Niestety, załamanie rynku motocyklowego w 1965 roku, doprowadziło do zakończenia produkcji. Co ciekawe, w 2001 roku polski dystrybutor koreańskich motocykli Hyosung GV 250, w swoich jednośladach użył nazwy Junak Millenium. Dodatkowo, 9 lat później firma Almot przedstawiła motocykl posiadający nazwę i logo Junaka. Był to Junak M16, produkowany w Chinach, lecz znany pod nazwą Raptor Regal Daytona. W następnych latach polski Almot sprzedawał masę różnych modeli motocykli, motorowerów i skuterów noszących nazwę Junak.

123

Model 123 to pełnoprawny członek klasy naked sprzedawany na rodzimym rynku pod marką Junak. Charakteryzuje go dynamiczna linia ulicznego zawadiaki, ciekawa kolorystyka oraz żwawa jednostka napędowa. Wersja 123 to najmocniejsza "125-tka" z oferty Junaka. Chłodzony powietrzem silnik generuje moc 13 KM, pozwalając na przekroczenie 100 km/h. Czterosuwowa konstrukcja jednostki umożliwia osiągnięcie tej prędkości w zrównoważonym tempie, jednocześnie zadowalając się niewielkimi racjami mieszanki. Za zasilanie odpowiada konwencjonalny gaźnik, przeniesieniem mocy z pięciobiegowej skrzyni zajmuje się tradycyjny łańcuch, a ujarzmianie mocy i zapędów młodocianych motocyklistów pozostawiano hydraulicznemu układowi hamulcowemu z tarczami na obu osiach. Zgrabna bryła serca maszyny wydobywa za pośrednictwem wydechu kojący basowy pomruk, który na pewno przypadnie młodzieży do gustu. Jak na produkt z dalekiego Państwa Środka Junak prezentuje się zaskakująco dobrze. Kanciasta linia przedniego błotnika, niewielka osłona rozbudowanych zegarów oraz masywny zbiornik paliwa prezentują się wyśmienicie. Godna pochwały stylistyka łączy się z funkcjonalnością. Obszerna kanapa wysoko zachodzi na bak oferując użytkownikom komfortową pozycję kierownicą, duży przedni reflektor zapewnia dobrą widoczność, a w smukłą tylną owiewkę wkomponowano funkcjonalny bagażnik, nie psując przy tym opływowej linii nadwozia. Junak 123 to niewątpliwie jeden z najciekawszych "golasów" z tej półki cenowej. Wąska sylwetka zapewni sprawne poruszanie się po mieście, 17 litrowy zbiornik paliwa pozwoli na dalsze wypady w niezbadane podmiejskie tereny, a 17 calowe koła sprawnie poradzą sobie z niedoskonałościami nawierzchni. Jeśli zaufamy niejednoznacznej jakości wyrobów z dalekiej Azji, to za nieduże pieniądze będziemy mogli się cieszyć własnym poskramiaczem miejskiej dżungli.

M10

Produkowany w latach 1956-1965, w Szczecinie był najcięższym i jedynym motocyklem z czterosuwowym silnikiem w okresie PRL. W ówczesnych czasach był również najszybszy. Franciszek Stachewicz ustanowił specjalnie przygotowanym modelem rekord prędkości, rozpędzając się do zawrotnych 149 km/h. Policja Obywatelska również doceniła jego potencjał i wykorzystywała model M10 jako motocykl pościgowy. Junak jednak nie był pozbawiony wad. Jego głównym minusem była wysoka cena, przez co dla przeciętnego Kowalskiego był prawie nieosiągalny.Jeżeli jednak już ów Kowalski nabył Junaka, dostał w gratisie kilka jego mankamentów. Podczas deszczu iskrownik był zalewany przez wodę lecącą spod przedniego koła, przez co układ zapłonowy musiał być stale monitorowany aby nie doszło do awarii. Kolejnym uciążliwym mankamentem konstrukcyjnym była wiecznie zalana olejem prądnica, co w późniejszych czasach rozwiązywano zamianą na zewnętrzny alternator. Jednak Junak nie bez powodu był obiektem westchnień wielu miłośników motoryzacji. Przemawiał do swoich odbiorców również długą listą zalet. Samoczynne smarowanie łańcucha, głowica ze stopów aluminium czy tłumienie olejowe amortyzatorów to tylko parę nowoczesnych rozwiązań zastosowanych w krążowniku ze Szczecińskiej wytwórni. Największą zaletą był gang silnika, który wielu kojarzył się z maszynami zza oceanu, a Junak był nazywany potocznie "Polskim Harleyem".