Części motocyklowe
Honda CB 1100

W 1968 roku na targach w Tokio Honda zaprezentowała swój pierwszy motocykl klasy Universal Japanese Motorcycles. Japońskim wizjonerom przyświecała idea stworzenia jednośladu na tyle wszechstronnego, żeby sprawdzał się zarówno w roli sportowej maszyny, jak i długodystansowego krążownika. Modele z tego segmentu miały się także charakteryzować prostotą wykonania i przystępną ceną, aby mogły sprostać zadaniom codziennego środka transportu w zatłoczonych aglomeracjach. Był to również pomysł marketingowców Hondy na zmniejszenie popularności europejskich i amerykańskich motocykli na ich rodzimych rynkach.

Poprzez model CB 750 Four nie dość że w pełni zrealizowali swoje zamiary, to dodatkowo stworzyli nowy nurt motocyklowy za którym w mig podążyli inni producenci. Każdy chciał mieć w swojej ofercie model wpisujący się w ramy UJM, bowiem podczas 10 lat produkcji protoplasta tej klasy sprzedał się w zatrważającej ilości 400 000 sztuk. Już w latach 70' świat zalała fala podobnych maszyn, aczkolwiek z każdą dekadą ich wzięcie malało, żeby na dobre zniknąć wraz z początkiem nowego tysiąclecia. Co prawda wiele japońskich koncernów nadal produkuje jednoślady tego typu, ale są one jedynie ciekawostką w ich ofercie i nie brylują wśród motocyklistów w takim stopniu jak kilkadziesiąt lat temu.

W 2007 roku Honda postanowiła wrócić do swoich dawnych idei i kolejny raz na targach w Tokio zaprezentowała prototypowy model CB 1100. Jednakże liczne przeciwności losu sprawiły, że japońscy wielbiciele dwóch kółek musieli czekać na jego wprowadzenie do oferty ponad 3 lata. W salonach europejskich i amerykańskich przedstawicieli Hondy reinkarnowane modele pojawiły się jeszcze później, bo w 2013 roku. Nowego członka gamy CB można śmiało porównać do modeli z początków powstania ideologii UJM. Nie ma co prawda kopniaka, czy choćby bębnowego hamulca na tylnym kole, aczkolwiek stylistyka i materiały użyte do produkcji karoserii pozostały te same. Piękna, klasyczna linia o stonowanym wyglądzie została wyeksponowana przez ciężkie błotniki ze stalowej blachy, archaiczny zestaw wskaźników, wiele chromowanych podzespołów i elementów nadwozia, niecodziennie wąskie opony i monumentalną jednostkę napędową, której dopracowany odlew zakrawa o dzieło sztuki. Co ciekawe, producent oferuje trzy wersje kolorystyczne, aczkolwiek jedynie zbiornik paliwa zostaje poddany procesowi lakierowania na barwę inną, niż czerń. Wysublimowany dizajn, to to, na co w tym modelu położono największy nacisk.

W sercu maszyny na próżno szukać innowacji czy wyszukanych rozwiązań, zostało zbudowane na bazie starej, gruntownie przetestowanej jednostce napędowej modelu CB 1300. Czterocylindrowy silnik w układzie rzędowym chłodzony jest powietrzem i olejem, w głowicy pracują cztery zawory sterowane podwójnym wałkiem rozrządu, a za zasilanie odpowiada elektroniczny system wtrysku paliwa. Z pojemności 1140 cm ³ udało się uzyskać moc 90 KM i maksymalny moment obrotowy na poziomie 93 Nm, co przy wadze prawie 250 kilogramów generuje godziwe osiągi. Moc oddawana jest liniowo, choć duży moment pozwala na sprawne przyspieszenia. Z zadowalającej prędkości maksymalnej 180 km/h, pierwsza setka osiągana jest już po upływie nieco ponad 4 sekund. Nad bezpieczeństwem motocyklisty czuwa zintegrowany układ hamulcowy CBS, który dzięki trzem tarczom o średnicy prawie 300 mm i czterotłoczkowym zaciskom zapewnia optymalną skuteczność. W zawieszeniu pojazdu postawiono na klasykę. Z przodu zainstalowano tradycyjny widelec teleskopowy, z tyłu zaś dwa elementy resorująco-tłumiące opierają się na stalowym wahaczu. Oba układy zostały wyposażone w regulację napięcia wstępnego, aczkolwiek użytkownicy nie powinni nastawiać się na zbyt duży zakres doboru charakterystyki tych podzespołów.

Honda CB 1100 to niezwykłe narzędzie do przyziemnych podróży, choć najlepiej sprawdzi się w tych w czasie. Archaiczna budowa, spokojna praca silnika i wygląd sprzed laty są gwarantem niecodziennych doznań, które docenią głównie starsi motocykliści pamiętający czasy debiutu CB 750 Four. Dla młodszych będzie to idealny kompan do swawolnej jazdy, podczas której liczyć się będzie tylko kontemplacja i radość płynąca z samej jazdy jednośladem.