Części do Motocykli Yamaha

Gdy w pod koniec lat 60' amerykański rynek motocyklowy zanotował drastyczny spadek zainteresowania nowymi modelami jednośladów, dział sprzedaży Yamahy rozpoczął intensywne poszukiwania nowych możliwości zarobku. Po niedługim czasie stwierdzono że mimo dostępności seryjnych maszyn terenowych, np. ze stajni Husqvarny i Bultaco, nadal wielu kierowców wybiera tańsze szosowe maszyny i przerabia je do jazdy po bezdrożach. W tak zmodyfikowanych maszynach, zwanych scramblerami, montowano osłony pod silnikiem, podnoszono wydech i wzmacniano kierownice. Japończycy postanowili zawalczyć w tym segmencie, tworząc przystępny cenowo lekki motocykl terenowy. Pierwszy model z serii DT (nazwany zwyczajnie"1") wypuszczono do sprzedaży w 1968 roku. Jednoślad od razu zyskał popularność i uznanie wśród terenowych wyjadaczy, o czym świadczy choćby 12 tysięcy sztuk sprzedanych w pierwszym roku produkcji. Yamaha stworzyła nowy segment jednośladów, który przetrwał do dziś pod nazwą dual-sport. Pierwsze DT-ki posiadały jednocylindrowe silniki o pojemności 250 cm ³, kostkowe opony oraz przednie zawieszenie o dużym skoku firmy Cerani, a specjalna konstrukcja ramy zapewniała zadowalający prześwit. Motocykl ten był na tyle znaczący w historii, że wpisano go na listę Zabytków Japońskiej Techniki Motoryzacji. Seria DT była produkowana nieprzerwanie do 1985 roku. Przez 17 lat sprzedaży ukazywała się pod rozmaitymi postaciami, zarówno w kwestii osprzętu, jak i pojemności silnika. Najnowsze modele łatwo pomylić z wyczynową serią WR. Jednakże motocykle z serii DT odznaczają się dużo spokojniejszą charakterystyką, nie są dopuszczane do udziału w zawodach, posiadają także prostsze układy hamulcowe i wydechowe. Jako że DT to także motocykl drogowy, wyposażono go w wygodniejszą kanapę oraz większy zbiornik paliwa, dzięki czemu na dłuższej trasie przeszkadzać może jedynie szum opon o agresywnym bieżniku. Seria DT była pierwszym seryjnie produkowanym motocyklem terenowym dla mas. Dzięki niemu wrażenia poza szlakowych szaleństw, które do 1968 roku były zarezerwowane wyłącznie dla elity, stały się dostępne dla szerszego grona motocyklistów.

W 1997 roku Yamaha na Paris Auto Show zaprezentowała nową linię sportowo-turystycznych motocykli o nazwie FZS. Gdy rok później model FZS 600 wszedł do oficjalnej sprzedaży imponował osiągami. Wyposażony w jednostkę napędową z YZF600R o pojemności 599 cm ³ generował moc 95 KM. Dzięki dopracowanej aerodynamice pół owiewki ze średniej wysokości szybą oraz niedużej wadze 189 kilogramów jednoślad rozpędzał się do 220 km/h, zawstydzając niejedną sportową maszynę. Silnik zapożyczony z Thundercata został zmodernizowany, dzięki czemu odznaczał się bardziej liniowym oddawaniem mocy oraz lepszą pracą w średnim zakresie obrotów. Żwawa jednostka sprawdzała się zarówno w podróży, jak i podczas codziennego użytkowania, a co ambitniejsi wyciskali z niej ostatnie soki na torze. Reszta konstrukcji również nie bała się wyścigowej jazdy. Tarczowy układ hamulcowy oraz zawieszenie pochodzą z flagowego SuperSporta Yamahy- modelu YZF-R1, co gwarantuje bezkonkurencyjną jakość i precyzję. Niestety pod koniec 2003 roku ogłoszono koniec sprzedaży popularnej "600-tki", co było efektem przestarzałej konstrukcji jednostki niespełniającej norm emisji spalin Euro 2. W 2001 roku pojawiła się większa wersja Fazera, model FZS 1000. Motocykl idealnie wpisywał się pomiędzy ekstremalnie sportowy charakter YZF-R1, a ociężałego szosowego turystyka XJR 1300. Jednostkę napędową o pojemności 998 cm ³ przeszczepiono ze wspomnianego superbike'a, jednakże moc oraz moment obrotowy zostały dostosowane do spokojniejszej charakterystyki jednośladu. Mimo to moc 143 KM gwarantowała nieziemskie przyspieszenia, według producenta FZS 1000 do "setki" dochodzi w 2,9 sekundy. Niestety mocny piec nie szedł w parze z nowoczesną konstrukcją (rama z rur stalowych, brak podzespołów z lekkich stopów), dlatego w 2005 roku zakończono produkcje pierwszej generacji. Na jego zastępstwo stawił się nowoczesny model FZ1. Gama FZS kojarzy się większości jedynie z dużymi jednośladami, jednakże ciekawostką jest obecność modelu o niewielkiej pojemności 150 cm ³. Mały FZS produkowany był głównie na rynek indyjski, choć w Europie również można spotkać pojedyncze egzemplarze. Niestety przez bardzo prostą konstrukcję (np. bębnowy hamulec na tylnej osi) oraz niedopracowaną stylistykę nie zyskał dużej popularności w naszych stronach. Niezależnie od pojemności skokowej oraz daty produkcji motocykle z serii FZS to bezkonkurencyjni liderzy początku XXI wieku w segmencie szosowo-turystycznych jednośladów ze sportowym sercem. Zachwycają wszechstronnością, bezproblemową eksploatacją i precyzyjnym prowadzeniem. O niekwestionowanym uznaniu w świecie motoryzacji świadczy duża sprzedaż, pozytywne opinie użytkowników oraz wysokie noty osiągane w testach prestiżowych magazynów "Cycle World" i "Motorrad".

Yamaha GTS 1000 to wyjątkowy motocykl sportowo-turystyczny, który miał wprowadzić klienta lat 90' w nową erę rozwoju motoryzacji. Mimo że zastosowano w nim wiele innowacyjnych rozwiązań, które przed pojawieniem się GTS-a nie były spotykane w jednośladach z produkcji wielkoseryjnej, oraz zaprojektowano wręcz idealną karoserię pod kątem aerodynamiki w finalnym rozrachunku okazał się rynkową klapą. Paradoksalnie, to właśnie owe nowinki techniczne sprawiły że przełomowe dziecko Yamahy było niezwykle popularne wśród motocyklistów "na papierze", ale to zainteresowanie nijak nie przekładało się na wyniki sprzedaży. Systemy bezpieczeństwa i ochrony środowiska, wysokogatunkowe materiały i nietypowe mechanizmy podniosły cenę produktu do tego stopnia, że GTS 1000 leżał poza zasięgiem przeciętnego motocyklisty i właśnie to było jego największą wadą.Największą ciekawostkę modelu GTS 1000 znajdziemy na przedzie pojazdu. Yamaha postanowiła zerwać z przekonaniem, że tradycyjny widelec teleskopowy w motocyklu jest jedynym słusznym rozwiązaniem. Do amortyzacji przedniego koła użyto zwrotnicowego zawieszenia (w nomenklaturze japońskiego giganta określane jako RAAD) zaprojektowanego przez Jamesa Parkera, które zapewniało lepszą stabilność jednośladu podczas gwałtownego hamowania. W dzisiejszych czasach, gdy na porządku dziennym producenci stosują systemy anti-dive, dla większości motocyklistów taki mechanizm wyda się zbyt futurystycznym posunięciem, aczkolwiek w latach 90' japońscy konstruktorzy właśnie tak zamierzali sobie poradzić z nurkowaniem przedniego koła. Jednakże na tym nie kończy się lista rozwiązań zastosowanych w GTS 1000, które wyprzedzały zaawansowaniem swoją epokę. Dzięki temu modelowi Yamaha stała się liderem w bezpieczeństwie na drodze oraz w ekologicznym i ekonomicznym podejściu do jazdy. Pojawił sie m.in. elektroniczny system wtrysku paliwa, układ wydechowy z katalizatorem i układ hamulcowy przedniego koła z przeciwblokującym systemem ABS. W 1993 roku taki zestaw prezentował się niezwykle atrakcyjnie.GTS 1000 został wyposażony w zmodyfikowaną jednostkę napędową z modelu FZR 1000, należącą do silników z gamy Genesis (oznaczającą wysoko zaawansowane konstrukcje stosowane w najlepszych modelach producenta). Czterocylindrowe, chłodzone cieczą źródło napędu z podwójnym wałkiem rozrządu zostało stłumione do mocy 102 KM i momentu obrotowego 106 Nm. Mało imponujące parametry były wystarczające, aby rozpędzić 274 kilogramową maszynę do zadowalających 230 km/h w dość szybkim tempie. Jednostka napędowa została osadzona w specyficznej ramie typu Omega, która nie bez powodu została wyeksponowana wraz z wahaczem przedniego i tylnego koła. W latach 90' była mało popularnym rozwiązaniem w motocyklach Yamahy, jednakże zapewniała ogromną sztywność i wytrzymałość na duże przeciążenia. Wraz z rozbudowaną karoserią tworzy spójną całość i sama w sobie jest ciekawym smaczkiem stylistycznym. Co więcej GTS to pełnoprawny "turystyk", zapewniający wyśmienitą ochronę przed wiatrem i deszczem, komfort podróżowania, niezły zasięg na jednym tankowaniu (około 300 kilometrów) oraz ergonomiczną pozycję za sterami. Dlaczego więc, mimo wielu zalet i niespotykanych rozwiązań, GTS 1000 nie zawładnął portfelami rozkochanych motocyklistów? Przez zbyt wysoką cenę w Stanach Zjednoczonych sprzedawana była jedynie przez rok, zaś w Europie aż do 1999 roku, kiedy to została zastąpiona przez niezwykle udany model FJR 1300. Obecnie GTS to ciekawy i rzadko spotykany youngtimer, który nawet po 25 latach od premiery nadal trzyma wysoką cenę na rynku wtórnym.